Haideh Pesehehsan vluchtte van Iran naar België: “Waarom zou ik teruggaan?”

| Dit artikel past in een opdracht voor studenten uit het eerste jaar met als onderwerp in dialoog.

Haideh Pesehehsan (FOTO: JANA MISPELAERE)

 

Door de oorlog tussen Irak en Iran is Haideh Pesehehsan samen met haar twee kinderen naar België gevlucht. Ze woont al 30 jaar in Bredene en voelt zich er helemaal thuis. “Ik wist dat ik weg moest uit Iran, ik heb het vooral voor de toekomst van mijn kinderen gedaan.”

Haideh Pesehehsan (Foto: Jana Mispelaere)

Haideh Pesehehsan was net getrouwd toen de oorlog begon. De sjah van Iran moest weg en het regime zou veranderen. De oorlog heeft lang geduurd, er zijn nu nog altijd problemen. “We hoorden altijd op de radio waar en wanneer er gebombardeerd zou worden. Dus gingen we regelmatig naar een andere stad waar we bij kennissen logeerden.” In die periode was Haideh enorm bang en ongelukkig. “Ik ben altijd al een bang persoon geweest. Mijn man kon zijn angst veel beter onder controle houden.” Haar man probeerde haar vaak gerust te stellen, maar dat hielp niet. Er waren overal vliegtuigen die het land bombardeerden. Haideh was bang dat ze dat niet zouden overleven. “Ik heb gezien hoe er op een school bommen werden gegooid, vele kinderen zijn daar gestorven.”

“Ik heb gezien hoe er op een school bommen werden gegooid, vele kinderen zijn daar gestorven.”

Doordat het regime veranderde, werd alles strenger tegenover vrouwen. Ze werden vanaf dan verplicht om zich volledig te bedekken. “Toen heb ik beslist dat ik een andere toekomst wou voor mijn kinderen. Ik ben niet zo opgegroeid dus ik wou me niet van de ene op de andere dag aanpassen.” Haideh heeft een hoofddoek gedragen omdat het verplicht was. Vrouwen die niet luisterden werden zwaar toegetakeld.

Toen besliste Haideh dat ze weg moest uit Iran. Haar man was op dat moment slecht bezig. Hij dronk alcohol en gebruikte drugs. Haar zus wou graag naar Europa vertrekken om te studeren omdat dat in Iran toen niet mocht. Dus besloten ze om samen naar Europa te vertrekken. Haideh heeft haar ouders moeten achterlaten in Iran. “Ik dacht toen echt dat ik hen nooit meer zou zien.” Ze hebben er veel om getreurd, maar dat hielp niet, ze had haar besluit genomen. Ze zei: “Ik moet gaan, voor mijn toekomst, voor mijn kinderen, ik moet!”

Nieuw begin

Documenten uit Iran (FOTO: Jana Mispelaere)

Ze vertrokken met het vliegtuig naar Turkije. Daar hebben ze 3 maanden gewacht op hun visum. Haideh wou graag naar Duitsland gaan, maar dat kon niet. Duitsland wou geen vreemdelingen meer aanvaarden. Ze kon kiezen tussen Noorwegen en België, maar die landen waren haar niet bekend. Er werd haar aangeraden om met haar kinderen naar België te gaan omdat het daar beter weer was. Toen ze te horen kreeg dat ze naar België kon vertrekken was ze opgelucht omdat veel mensen problemen hebben om een visum aan te vragen.

Toen Haideh aankwam in België werd ze eerst ondervraagd door de politie. Na het gesprek vertrokken ze naar Petit-Château, een vluchtelingenkamp in Brussel. Daar heeft Haideh het moeilijk gehad. Na 3 maanden kwam er een oplossing, ze mocht naar Bredene verhuizen. Haideh heeft het niet altijd gemakkelijk gehad. Ze is toen een tijd depressief geweest. Ze kwam aan in een land waar ze de taal niet kende en wou het beste voor haar kinderen. Ze kreeg elke maand ongeveer van het OCMW. Dat was niet genoeg. “Het OCMW heeft me misschien niet veel geld kunnen geven, maar ze hebben me altijd geholpen.” Haar diploma als interieurarchitect was in België niet geldig dus ging ze werken als poetsvrouw. Later heeft ze nog als tolk gewerkt bij de Federale politie van Oostende.

“Het OCMW heeft me misschien niet veel geld kunnen geven, maar ze hebben me altijd geholpen.”

Ze heeft geen heimwee naar Iran. “Mijn leven is nu hier in België.” In het begin had ze veel contact met haar ouders. Na een tijd verminderde dat, ze had haar leven gekozen. Haar mama is nog bij haar op bezoek geweest, maar haar papa heeft ze nooit meer gezien. Ondertussen zijn ze allebei overleden. “Ik had mijn papa al 20 jaar niet meer gezien, dus ik was erg geschrokken toen ik het nieuws hoorde. Op Allerzielen brand ik altijd kaarsen en leg ik bloemen bij hun foto, dat helpt mij enorm.” Haideh wilt niet meer teruggaan naar Iran. Ze voelt haar goed in België. Haar dochters zijn allebei gelukkig en ondertussen is ze al oma geworden. “Vroeger wou ik graag nog eens teruggaan om mijn ouders te zien, maar nu, waarom?”